Zmasowany atak na UFOki

Pewnie zauważyliście, że ostatnio piszę więcej o blogu i tematach około-blogowych niż o nowych projektach. Nie dlatego, że nic obecnie nie dziergam i mam głęboki kryzys twórczy, lecz z powodu różnych akcji i wydarzeń związanych z dziewiarstwem, które wiosną wystrzeliły spod ziemi jak świeża trawa. Nie mogę przejść obojętnie i wam o tym nie poopowiadać.

O UFObusters dowiedziałam się przez zupełny przypadek. Ot, zainteresował mnie baner na stronie Zapomnianej Pracowni, którą śledzę via Bloglovin’ i nie mogłam w niego nie kliknąć. 😉 Okazało się, że dosłownie dzień wcześniej Kamila Gacek, autorka szyciowo-robótkowego bloga Rybka’s Style ogłosiła swój zmasowany atak na UFOki i zaczęła do tego nawoływać innych.

Czym są UFOki? Jeśli sądzicie, że są to małe zielone ludziki to jesteście w błędzie. UFO, czyli UnFinished Objects to wszystkie projekty, które zalegają nam w szafach, koszykach i pawlaczach, i od tygodni, miesięcy, a nawet lat czekają na skończenie. To także potworne swetrzyska, w których coś nam nie wyszło, szaliki z brzydkich włóczek “od stryjecznej cioci”, koronkowe tuniki do których straciliśmy serce, częściowo wyhaftowane poduszki… słowem – wszystkie robótki, które poza zajmowaniem przestrzeni nie służą niczemu poza okazjonalnym nas dołowaniem. Kamila, zainspirowana akcją uwalniania tkanin organizowaną przez Zapomnianą Pracownię, stwierdziła, że musi coś zrobić ze swoimi UFOkami i postanowiła namówić do tego samego koleżanki-blogerki.

Zasady są proste: pokonujemy swój strach, wygrzebujemy z różnych zakamarków UFOki, przyglądamy się krytycznym okiem każdemu z osobna i podejmujemy prostą decyzję: kończymy czy prujemy? Jeśli odpowiedź brzmi “kończymy” zabieramy się do roboty i przeobrażamy naszego UFOka w gotową robótkę, z której jesteśmy dumni [1]. Zatrzymujemy ją lub dajemy w prezencie [2], ale mamy jednego potworaka w szafie mniej. Jeśli z kolei odpowiemy “prucie”, bierzemy do ręki nożyczki i bez żalu przerabiamy UFO na kłębki. UFO się nie pogniewa. Głęboko wierzy w reinkarnację.

Jeśli projektów do skończenia jest więcej Kamila namawia do pisania list i ustalania sobie deadline’ów. Bez względu na to czy będziemy spędzać nad UFOkami godzinę dziennie czy całe weekendy musimy podjąć decyzję i jej się trzymać. Słowa zapisanego na papierze czy w blogu trudniej się wyrzec. 😉

Jeśli uważnie czytacie mojego bloga wiecie, że akcję pozbywania się UFOków zaczęłam w marcu, nie zdając sobie sprawy z tego, że mam do czynienia z UFOkami. 😉 Podczas pierwszego Dnia na Opak zrobiłam porządek z moimi “kartonami wstydu” i sprułam prawie wszystko. Ostał się tylko jeden szal, który będzie nr 3 na mojej liście “To do”. Nr 2 to rozczłonkowany jeszcze, a już zaległy prezent urodzinowy dla Mai, a mój nr 1 to oversize’owa bluzka z szarej włóczki Romantika, która podczas Dnia na Opak uzyskała szansę na nowe życie. Jestem już przy dekolcie, co nie oznacza, że będzie z górki. Kolejne projekty będę już zaczynać od zera. 🙂